Het optreden van diepe veneuze trombose (DVT) wordt vaak overwogen bij patiënten met cellulitis en erysipelas vanwege de algemene presentatie van eenzijdige zwelling van de ledematen, erytheem en pijn. Acute cellulitis van de onderste ledematen (LE) gaat vaak gepaard met zwelling en erytheem. In veel gevallen leidt dit ertoe dat ziekenhuisartsen de patiënt opwerken voor gelijktijdige diepe veneuze trombose (DVT). Geen enkele eerdere studie heeft specifiek gekeken of klinische kenmerken alleen kunnen worden gebruikt om DVT uit te sluiten in aanwezigheid van klinische LE-cellulitis.
We hebben onderzocht of klinische kenmerken en routinematige laboratoriumresultaten kunnen worden gebruikt om DVT uit te sluiten in aanwezigheid van LE-cellulitis. De eerste tekenen kunnen DVT weerspiegelen, met een huid die rood, gezwollen, warm en gevoelig is voor aanraking. Andere mogelijke symptomen, zoals koude rillingen, koorts, misselijkheid, slaperigheid en moeite met denken, zijn minder waarschijnlijk bij DVT. Hetzelfde geldt voor de rode strepen, bultjes of zweren die op je huid kunnen verschijnen.
Het doel van deze studie is om de prevalentie van DVT bij patiënten met cellulitis of erysipelas te schatten en om het nut te bepalen van het toepassen van het Wells-algoritme op deze patiëntengroep. Patiënten die werden opgenomen met cellulitis van de onderste ledematen ondergingen prospectief een waarschijnlijkheidsbeoordeling voor DVT met behulp van de Wells-criteria gevolgd door onderzoek met D-dimeer en echografie van ipsilaterale femuraders, indien van toepassing. De gegevens uit deze studie tonen aan dat DVT bij patiënten met cellulitis, voorafgaand aan enige risicostratificatie, net zo onwaarschijnlijk is. Dit is vooral belangrijk bij patiënten met klinisch gediagnosticeerde cellulitis die traag reageren op antimicrobiële middelen.
Patiënten die werden opgenomen onder de interne medische dienst voor volwassenen met de diagnose cellulitis of erysipelas van de onderste extremiteit werden binnen 48 uur na opname gerekruteerd en onderzocht op DVT. Onderzoek naar DVT bij patiënten met cellulitis levert waarschijnlijk weinig diagnoses op en is niet gerechtvaardigd bij afwezigheid van een hypercoagueerbare toestand. Alle patiënten in dit onderzoek hadden 2 punten afgetrokken van de Wells-score, vanwege de beoordeling dat cellulitis een meer waarschijnlijke verklaring was voor de klinische symptomen. Cellulitis van de onderste ledematen heeft verschillende klinische kenmerken gemeen met diepe veneuze trombose (DVT) en beide hebben variabiliteit van klinische symptomen.
Concluderend, DVT komt zeer zelden voor bij patiënten met cellulitis en de huidige instrumenten voor het beoordelen van de waarschijnlijkheid van DVT overschatten het risico als gevolg van een overlapping van klinische symptomen. Cellulitis van de onderste ledematen en diepe veneuze trombose hebben dezelfde klinische kenmerken en onderzoek bij patiënten met cellulitis voor gelijktijdige DVT komt vaak voor. Als een patiënt met LE-cellulitis een voorgeschiedenis van DVT had, was het risico op een nieuwe, gelijktijdige DVT 33%; als een patiënt geen erytheem had, was het risico 66%. Vloeistof die zich ophoopt in de longen (longoedeem) kan kortademigheid veroorzaken die de symptomen weerspiegelt van een longembolie die kan optreden bij DVT.
In het geval van cellulitis wordt een koel kompres aanbevolen, terwijl in het geval van diepe veneuze trombose warmte en verhoging worden gecombineerd om de trombose (stolsel) op te lossen. Als u plotseling dergelijke symptomen krijgt, vraag dan altijd advies aan een medische professional om de aandoening goed te behandelen. Behandelingen voor cellulitis verschillen van diepe veneuze trombose doordat de behandeling voor cellulitis voornamelijk is voor de infectie via antibiotica, terwijl de behandeling voor diepe veneuze trombose is om te voorkomen dat de embolie (stolsel) naar de long reist. Deze studie had tot doel de prevalentie van diepe veneuze trombose (DVT) bij patiënten met cellulitis van de onderste ledematen te bepalen en het nut te onderzoeken van het toepassen van het Wells-algoritme op deze patiëntengroep.
Leave Reply